Gaat het erom wie je bent, of wat je kan?
Of om hoe je je profileert?
Wie ben ik en wat kan ik? Een verhaal begint ergens, maar of het daar echt allemaal begonnen is, dat is nog maar de vraag. Want wie ben ik?
En is dat wel begonnen met een geboorte en een naam?
Een vraag waar veel filosofen zich eeuwenlang over hebben verwonderd. Logische dat ik die vraag stel. Het zal niet de eerste keer zijn en ook niet de laatste keer. Het antwoord op deze vraag komt eigenlijk vanzelf als ik mijn potlood oppak.
Iets waar mijn potlood wel raad mee weet.
“Jakob was een man van weinig woorden, totdat alle woorden tot hem spraken.
Ineens uren vol kon praten. De tijd nam.
In nalatenschap van zijn vader dankbaar woorden schrijft, vanuit zijn hart en ziel.
Daar bijna aan ten onder ging, maar dat gewoon liet gebeuren.
Omdat hij een rotsvast vertrouwen had gevonden.
Een man die tot het besef kwam dat elk gesprek met een ander een gesprek met hemzelf is. En nu weet wie hij is.”
Samen één
En dat is het aparte, het voelt niet meer alsof ik dat niet schrijf, ik schrijf dat omdat ik nu weet wie ik ben. En dat is zo anders dan het mij altijd heb voorgesteld en hoe het mij werd voorgespiegeld. Diep van binnen heb ik het altijd al geweten, gevoeld.
En moest ook ik moest sterven om daar eens en voor altijd achter te komen.
Sterven in gebouwen van papier. Sterven in mijn gedichten.
Hoogbegaafd
Ik had nog nooit van hoogbegaafdheid gehoord.
Gelukkig veel informatie hierover tot mij genomen, waar ik veel aan heb gehad.
Hoe zou ik het zelf omschrijven? Hoogbegaafd?
Voor mij is het de verzoening van wie ik ben, diep van binnen.
Dichterlijke Reis
Daarom deze dichterlijke reis door mijn loondienst werkzaamheden,
die met mijn nieuwe bril een totaal andere betekenis verkregen hebben,
De gift van mijn gaven. Of de gave van de giften.
Het Curriculum Vitae van een Ervaringskunstenaar.
Ik kom graag met mensen in gesprek over mijn gedichten.
Dus neem gerust contact op.
©2020 Ter Eigen Kunst en Kracht
Jakob de Boer